CHINA, THE ENIGMA...

Dag 13 – MET BUS (EN IK DACHT TREIN) TERUG NAAR CHENGDU

Waar diverse groepsleden afscheid nemen om terug naar huis te gaan en wij met een aantal die-hards doorgaan naar onze laatste 2 extra aangeknoopte dagen in Beijing: De Chinese Muur en de Verboden Stad, etcetera, etcetera. (Ja, als je er nou toch bent!). Tot morgen!

DAG 13 DUS – MET DE BUS TERUG NAAR BEGINPUNT REIS CHENGDU

’S-Morgens weer vroeg vertrek, want we gaan alleen maar met de bus, niet met de trein want dat is teveel gedoe met de bagage. (Op de heenweg ging onze bagage met een separaat busje naar de Tibet bestemming, maar nu moeten we het zelf doen. Dat is niet erg, maar het in- en uitstapproces op de Chinese Bullet Trein gaat van de rappe. Je moet het binnen 2 minuten gedaan hebben, met al je spullen en dat gaat met een groep met iedereen minstens 1 koffer en inmiddels al 2 vanwege de vuile was en de souvenirs, niet lukken. Dus het hele stuk met de bus. Dat is toch weer zeker 7 uur rijden. Maar… Brad heeft toch nog even een vraag of we nog een stop willen maken bij een Panda reservaat waar we toch langskomen. Dat betekent wel dat we heel laat gaan lunchen of we dat erg vinden. Neuh hoor, wij niet! Dit panda reservaat is ook nog eens een prachtige botanische tuin, dus heerlijk om hier nog een uur te spenderen. 2 tienerpanda’s die aan het opgroeien zijn zitten in een leuk verblijf binnen en geven een leuke speelshow weg met een mandje. Daarna nog even bloemen en vlinders (Het is heel heet) kijken en als bonus komen we nog een mannetjes panda alleen tegen in zijn buitenverblijf, daar staan Piet en ik alleen bij. Panda’s moeten op een gegeven moment alleen want het zijn loners van origine. Dit panda reservaat is een tussenverblijf om panda’s klaar te stomen om terug te gaan naar The Wild. Als weetje: Er zijn 67 Panda reservations verspreid over China.

Nou dan weer In de bus na een sanitaire stop en nog even wat leuk pandaspul kopen. Je weet misschien dat wij magneten sparen van alle plekken waar wij geweest zijn. De verwarming in de gang is inmiddels vol. Wij denkern erover na hoe dit op te lossen. In Rancho konden ze op de koelkast maar die van ons in NL is niet magnetisch (En ook heel veel kleiner).

We gaan weer door ellenlange tunnels en Brad vermeld nog even dat zo’n tunnel De Veiligste Plek is om te zijn als er een aardbeving is. En die zijn er hier best veel. Zeer aktief aardbeving gebied. Waarom is een tunnel een veilige plek: De berg zal niet instorten en de tunnels hebben allemaal alarm- en luchttoevoer systemen, speciaal uit voorzorg in geval van aardbevingen. Verder hebben wij Melinda aan boord die altijd een goedgevulde tas bij zich heeft met water, fris, Chinese snoepies en voora! Snickers ?. Een snickertje doet wonderen als je vroeg je bed uit bent, door half China sjouwt en de lunch nog niet in zicht is. Of zo rond een uur of 3.

Lunch is vandaag bij een gelegenheid met een tafel voor ons buiten. Terras onder bomen. Super! Weer heerlijk natuurlijk en eigenlijk voor de eerste keer een gerecht van vis erbij. (We zitten einden van de de zee, dus vis staat niet vaak op het menu) Dit gerecht is een riviervis, soort van baarsachtig. Erg lekker, de andere gerechten ook. Bijzondere waardering van een aantal in de groep dat er zelfgemaakt bier werd geserveerd in grote kannen. Het smaakte een beetje naar Belgisch Duvel zeiden kenners. (Brent (Canada) en Jeff (UK/US)

Rond een uur of 4:30 pm komen we aan in Chengdu en in ons hotel Shangri La. Het hotel waar we ook de eerste nacht van deze reis verbleven. Dat dat pas anderhalve week geleden is??!! Voelt echt als veel langer.

Om 6:30 worden we verwacht in een prive kamer in het hotel voor het afscheidsdiner. We hoeven ons hiervoor niet dressy aan te kleden zegt Brad. Gelukkig, want dat zit ook niet in de koffer. Wel mijn paars oranje bril, die ik als reserve bij me heb. Dus ik zet die op, dan zie je er toch weer net ff anders uit. Douchje pakken, gekleurde bril op. Beetje lipstick en klaar zijn wij.

Brad heeft een hele film in elkaar gezet van onze reis op zijn Iphone, die hij op een groot scherm afdraait. Erg leuk. We krijgen hem mee op stickie. Kom hem maar eens bekijken. De titel is: Takin, Hotspots & Safety Belt Alarms.

Takin;zijn die soort van herten waar we er een miljoen van hebben gezien, Hotspots: Dat ben ik, die aan Brad vraagt: Brad can you turn on your HotSpot for me Please en Safety Belt Alarms zijn de individuele piepen die bij elke stoel in de bussen hier afgaan als je je gordel niet vastmaakt. Super Irritant! Je kunt natuurlijk je riem altijd achter je vastmaken in je stoel zodat het alarm niet afgaat, maar dat is toch lastig gebleken af en toe en dan moesten we weer op zoek naar welke stoel nog alarm gaf…

We krijgen nog het een en ander: deelnemerspeldje Natural Habitat (Een Panda natuurlijk). Prayer Flags in de Buddha kleuren. (Fijn want die ik uit Sri Lanka jaren geleden had gescoord is inmiddels vergaan).

Naar bed morgen op naar:

DAG 14: CHENGDU NAAR BEIJING MET CHINA AIR

Met de bus van hotel naar Chengdu Airport. 2 koppels en Brad vliegen terug naar de US, Bella is inmiddels alweer een andere groep aan het verwelkomen en Melinda gaat met ons mee naar de check-in voor Beijing. Wij zijn nu nog met 4 koppels. Piet en ik, Bill & Beth, Brent & Donna en Anne & Jeff.

Ik zit dit nu in het vliegtuig te tikken, vlucht is ongeveer 2.5 uur. In Beijing worden wij opgevangen door een andere NATHAB gids en gaan we meteen door naar de Chinese Muur. We moeten wel de gang erin houden! Wat zullen wij gaan uitslapen aankomend weekend.

Goede vlucht gehad. Aangekomen in Beijng. Bagage is er ook weer. En Suzy staat al in de hal ons op te wachten. Naar buiten, busje komt zo want dat mag niet lang voor de airport parkeren. Hoppa weer in een busje en op naar de Great Wall of China. Het is hier een stuk kouder dan in Chengdu alwaar wij vertrokken met een zeer vochtige 30 graden. Hier is het zo’n 10 met regen. Dus uit de rugzak 2 laagjes erbij aangetrokken en een regenjack. Dik uur rijden naar de Grote Muur. Wij krijgen allemaal een lekkere kip sandwich aangeboden met een frisje tijdens de rit want je moet de inwendige mens wel op peil houden met dit schema. Onderweg vertelt Suzy het een en ander over haar leven, de Chinese cultuur, Beijing enz. Enz. Stik interessant. 30 miljoen mensen wonen er in Beijing en indeed 5 million bicycles (maar nu wel mobikes) Een appartement koop je per M2 en die meter 2 kost op dit moment 20.000 Ruyan. 10 jaar geleden was dat ruim veel minder dus mensen die toen een appartement hebben gekocht zitten nu goed. Gisteren vertelde Bella ook weer diverse dingen over China en het gewone leven en weer denk ik: Je hebt geen idee. Je walst door dit land, maar je ziet maar een heel heel klein stukje van de 1000 lagen die er zijn. Ik ga echt meer leren. Oh, en gelukkig krijgen wij direkt weer zo’n “Ik ben kwijtgelopen, bel even Suzy” in het Chinees kaartje om de nek. Ik ben weer blij. Want... – zie verderop,

De Muur: Met een shuttlebus naar een Cable car, met de cable car weer een stukkie naar boven en dan mag je gaan lopen. We hebben 2 uur en zullen dan weer samenkomen bij een Subway aan het beginpunt cable car. Ja ja een Subway en er is ook een Baskin Robbins en een Burger King.

Het is heel rustig op de muur en dat komt omdat het heel Heel koud is met ijsregen. Dus voordeel is dat je leuk fotoos hebt van in je eentje op de muur. Nadeel is dat je er bijna afwaait door de ijskoude wind.

Wij hebben geen lagen kleding meer voorradig in de rugzak, dus na een uur taaien wij af naar beneden,naar de Subway alwaar de rest van de groep al aan de warme thee zit. Anne had een korte broek aangetrokken vanmorgen in Chengdu, daar waren wij toen jaloers op, maar zij nu andersom op onze lange pijpen.

Suzy zegt dat diner hier in de buurt is geregeld, maar wij willen eigenlijk wat anders. We zijn allemaal koud en nat en hebben geen zin in nog een 2 uur diner zonder klerenwisseling. En, we zijn natuurlijk ook alweer om 5:30 uit bed geklommen vanochtend. Unaniem wordt besloten bij de Burger King hier vlakbij een hamburger te scoren en dan direkt naar het hotel in Beijing te gaan (ook nog zo’n 2 uur rijden). En die hamburger, die was echt heel! erg! lekker! (toen we naar de BK liepen zag ik nog een leuk tentje waar ik iets wilde scoren voor een aantal aankomende verjaardagen van vrienden, en nadat ik mijn hamburger bestelling had gedaan liep ik even alleen terug om dat op te halen (want het moest gemaakt, ik kan het niet verklappen, want het moet nog gegeven), ik liep meteen weer bijna kwijt, dus was blij dat ik mijn lost card om mijn nek had in geval van…

Zitten nu in het Regent Hotel in Beijing. Ik zit aan een borrel en Piet is een voetmassage halen. Ik zit lekker met mijn martini nog ff te internetten. We zitten onze laatste 2 nachten hier. Sjieke plek. Wij kwamen ernstig underdressed in jungle outfit binnen en er is hier een conventie aan de gang met zwaar notabelen. (Belt & Road — misschien over gelezen?). Wij vallen zeer op en uit de toon. Ik moest mijn martini zojuist ook meteen afrekenen. Men vertrouwde het niet. Zie er ook wel sjofeltjes uit. Het is wel schoon hoor, wat ik aan heb, maar zit zwaar in de kreukels.

Op naar morgen:

DAG 15: BEIJING FORBIDDEN CITY, TEMPLE OF THE TEMPLE OF HEAVEN AND PEKING DUCK DINNER

Het is zomaar 7:30 am als wij eruit gaan (al om 5:30 wakker, want we zijn blijkbaar goed getraind de afgelope weken). We zouden zowaar eigenlijk nog een half uur kunnen blijven liggen. Maar de zon schijnt en het is een supersjiek hotel, dus we gaan er toch maar uit, want dan kun je er nog een beetje van genieten. Het ontbijtbuffet zal hier ook wel Je Van Het wezen. Ook wel eens lekker om het op je gemak te doen. Want… we hoeven pas om 09:00 te verzamelen in de Lobby voor vertrek. Joh!

Beetje aantutten dan maar en lekker lang douchen en op het gemak ontbijten. Om 9 uur de bus in en naar Tian Anmen Square, alwaar Chairman Mao groot op de muur hangt, ter aanbidding door de menigte. Ik blijf toch de beelden zien van tanks die op studenten inrijden. Door naar de Forbidden City. Overweldigend niet alleen qua plek en gebouwen en historie maar vooral qua hoeveelheid mensen. Een niet aflatende stroom van humanity. Er komt geen einde aan. Net gnoes. Daar een uur doorgebracht en eigenlijk blij dat we eruit kunnen. Geef ons toch maar de vrije natuur. Gisteren was het wel superkoud op de Great Wall, maar dat was ook weer een voordeeltje want het was niet druk. Vandaag prachtig weer en dat scheelt meteen weer in het aantal toeristen (meest Chinezen zelf) dat op pad gaat. En een verkeer! Ik zou hier niet willen wonen. In Chengdu wel maar hier in Beijing never nooit niet. Echt veel te vol en te druk. Na bezoek verboden stad een lunchje en dan dan nog even de Temple of Heaven meepikken. Daar nog een uur en dan terug naar het hotel. We zouden een uur hebben tot we weer weggingen naar het laatste afscheid diner met Peking Duck in de hoofdrol! Maar het verkeer zit mega tegen, dus we schroeven “op de kamer tijd” terug naar 30 minuten. Blitz douchen, ander t-shirt aan en frisse sokken. Het Peking Duck Restaurant zit aan de overkant van het hotel (waar we overigens bij elke binnenkomst volledig door bagagecheck poortjes en bodysearch heen moeten vanwege die conferentie)

Dit laatste Diner hier in Beijing / Peking is een mega afsluiter! Wat lekkkkker!. We verorberen met gemak 2 eenden en nog het een en ander aan zaligs. Er gaan een paar flessen wijn doorheen, dit is een gezellig gezelschap, dus na de koffers ingepakt te hebben vallen wij op de kamer in slaap wat niet de bedoeling was. Gelukkig wekker gezet want we vliegen om 3 uur A BLOODY M dus moeten om 11.30 met een taxi uit het hotel vertrekken naar het vliegveld. Inchecken en op een redelijk verlaten vliegveld beetje niks doen en vooral niet meer in slaap vallen, want dan ben je helemaal een zombie.

Wachten tot je aan boord bent, dat zijn we nu. Alles op z’n plek, schoenen uit, snaveltjes dicht en oogjes toe en op naar Copenhagen (we hebben een overstapvlucht, want dat was goedkoper).

Doewie! Tot in Nederland!

Piet’s 50 mooiste foto’s volgen zsm. (Hij heeft nou wel lekker de tijd om ze uit te zoeken). Elk nadeel heb z’n voordeel, toch?

—————————————————

Tja, dat was dan weer jammer. De SAS piloten staken en onze vlucht Kopenhagen – Amsterdam is dientengevolge gecancelled. Wij worden gereroute naar Billund en dan hopelijk door naar Amsterdam. Ergens in de middag. Dus wij zitten nu in de SAS lounge een beetje te googelen. En aangezien het ergens 5 O’Clock is (En zeker op de timezone waar ik nog zit in mijn hoofd, gooi ik er maar een wijntje tegenaan). En ik heb weer lekker volop free roaming beschikbaar dus ik kan even alle podcasts afluisteren waar ik mee achterloop.

Verder heb ik op de vlucht van Beijing naar Kopenhagen ergens aan een haak van mijn uitklaptafeltje mijn spijkerbroek opengehaald en heb nu een flinke scheur in de broek op bilhoogte. Het ziet er niet uit! We lijken wel zwervers. Correctie; Ik.

Gelukkig kunnen we mee op de vlucht Billund - Amsterdam. Tjokkie vol. Maar we zitten erop. Dus vandaag nog terug thuis. Wel fijn na 24+ Reistijd.

Tja, dat was weer jammer 2. Geen koffers, die zijn ergens in Denemarken blijven steken. Erg onhandig als je niet eens een tandenborstel hebt. Gelukkig nog ergens zo’n vliegtuigtandenborsteltje kunnen opduikelen uit een mandje ergens achter in de kast.

Joepie!!!! bij het ter presse gaan van deze laatste aflevering komt er een SMS binnen van de KLM dat onze bagage gelocaliseerd is en dat wij zsm horen wanneer het afgeleverd zal worden. Dat is een fijn verjaardagskado voor mij. Een tandenborstel kun je wel kopen, maar alle souvenirs en zo… die kun je niet meer scoren.

Het is mooi geweest! Dank voor het meereizen! Het was gezellig!

HOTSPOT

DAG 10 – MET DE BUS VAN TANGJIAHE NAAR DUJIANGYAN

Vandaag gaan we met de bus naar Dujiangyan. Dat is best een lange rit door de bergen heen. Heel veel tunnels. Hier zijn ze nog niet gekomen met de bullet train. Maar geeft niet want er is veel te zien en de bus heeft opladers in de stoelen dus we kunnen beetje voorbloggen. We maken een aantal stops onderweg. Eerste is in een klein Chinees dorpje waar zo’n 200 mensen wonen. Bella maakt eerst een praatje met een aantal bewoners en al gauw melden zich diverse mensen aan om ons hun huis en dorp te laten zien. Voor degenen onder jullie die Six Sigma of Kaizen kennen. Het dorp wordt op deze leest gerund. Er hangt een bord aan elke buitenmuur met daarop een score-rapport van hoe het gezin het doet op het gebied van:

Schoonmaken (in je eigen huis en daarbuiten).  bijhouden van de volkstuin, sociale interaktie, kinderen naar school, in bezit zijn van een televisie (dat is het streven van dit dorp, iedereen een televisie. Nog maar 6 gezinnen hebben er geen). Enz. Enz. Het schijnt te werken. Daarna door naar JInaoyun alwaar wij de lunch gebruiken. Wij zijn het Chinees eten nog immer niet zat. Er is zoveel variatie, zoveel smaken, elke maaltijd is weer anders. Al ga je wel wat dingen herkennen. Na de lunch weer door, want we moeten nog een flink eind. Maar ik kan nu zeggen dat deze rit het resultaat waard is. 

Brad was een beetje berzorgd dat het te ver was, want dit stuk zit er pas sinds kort in. Maar wij zijn als groep unaniem hierin. Hier kom je nooit en te nimmer op je eentje en ik denk ook niet dat wij hier nog een keer komen. En zou dat wel zo zijn dan is het niet meer hetzelfde zoals nu. Bv. In Wolong waar me morgen zijn. Een paar mensen en wij… Duh. Moet je in Europa eens proberen, en op een hike door het Tibetaans Plateau. Wij (halve groep goeie hikers en verder Nobody!)

S’avonds eten we HotPot. Zeg maar soort Fondue op z’n Chinees. Groot restaurant vol met mensen, je moet alles zelf klaarmaken. Er zijn 2 Hot Pots op de tafel, 1 spicy en 1 niet zo spicy. Veel heerlijks weer!

Hier zou ik trouwens best full-time vegetarisch kunnen zijn. Zoveel keus

DAG 11 – BUS NAAR RILONG SIGUANIANGSHAN NATIONAL PARK 

Deze rit zal ongeveer 4.5 uur totaal in beslag nemen, dus we gaan pas om 8 uur weg ?. Met na een uur een bezoek aan het  Wolong Panda Center. En wat is er Cuter dan 2 baby Panda’s? 6 Baby Panda’s en dan daarnaast weer meer Baby Panda’s die gevoerd worden. Die oppassers hebben echt De Coolste Job van de Wereld. Je ziet toch wel eens die facebook videoos voorbijkomen met die pandaatjes die leuke dingen doen met hun oppassers? Nou die komen allemaal hiervandaan. En ik stond erbij en ik keek ernaar. Als ik niet mee had gemoeten naar de volgende bestemming stond ik er nu nog. Hoezee Hoera dat wij Iphone opladers in de bus hebben want de mijne was om 11 uur LEEG. Zie fotoserie babypandaatjes! En videootjes Babypandaatjes. Panda Cuteness Overdose!

We blijven tot ongeveer 1 pm in Wolong dan naar een lunchplek en dan door naar Rilong waar we 2 nachten  slapen.  (Lekker, kun je je tandenborstel tenminste uitpakken). Rilong ligt op het Tibetaans Plateau aan de Chinese kant. Het is een base camp voor de Mount Siguniang (Four Sisters Mountain)

Waar we slapen is 10.000 foot hoog en morgen gaan we naar 15.000 foot. Veel water drinken! Je merkt dat het moeilijk is om lucht binnen te krijgen en je knieen zijn ook een beetje wobbelig. Hoogte impact.

Rilong is een authentiek Tibetaans dorpje dat toch al wel langzamerhand klaargemaakt wordt voor het aanstormende toerisme. Leuk klein hostelletje met een bar waar tot onze grote verbazing Breezers te koop zijn ?. Piet lust die. In de US niet te krijgen en in Nederland ook bijna niet meer. Zwaar uit de mode. Maar hier, hier in Chinees Tibet, hier nuttigt hij er eentje!

Lekker eten, nog ff kletsen en dan op naar:

DAG 12 – SIGUNIANGHSHAN NATIONAL PARK / RILONG

Ik merk meteen na het douchen dat we hoog zitten want mijn tubetje lipgloss is bijkant ontploft. Kennen wij ook van kamperen op plekken waar het hoger was in de US. Zakken chips die opbollen en zo. Eieren die toch zeker 4 minuten langer moeten koken om hard te worden dan normaal. 

Simpel ontbijt met yoghurt, honing en brokjes gezonde pinda met caramel en dan het park in. Eerst een aantal stukken met de bus en in- uitstappen om vergezichten te fotograferen en veel Yaks. Daarna weer 2 groepen om hike cq makkelijke wandeling te doen. Het is fris. Vannacht heeft het beneden geregend en boven gesneeuwd, wat hele mooie plaatjes oplevert. Je moet zelf maar even kijken op de foto pagina. (Hoop dat ze laden, want er is wel Internet, maar het is niet zo snel)

Bij wat Tibetaanse kooplieden die op de parking staan waar we onze bus achtergelaten hebben kopen we Tibetaans snoep: Gedroogde bessen en Yakmelkknabbels. Lekker!! Ik probeer morgen nog wat te scoren om mee naar huis te nemen, kun je ook proeven als er nog wat over is. 

Wat een prachtig gebied! Je merkt wel dat je echt hoog zit, want hiken gaat effe wat minder makkelijk dan normaal. Maar we passen het tempo wat aan en dan gaat het wel. Een mede groepslid werd supermisselijk onderweg terug met de bus, combi van hoogte en slingerslangerweg, maar dat trok weer bij nadat ze even was uitgestapt en de (overigens voortreffelijke Tibetaanse lunch had gedumpt). Wij hebben nergens last van gelukkig. De lunch was buiten lekker ook interessant. Een van onze gidsen (Bella) is Tibetaans en komt uit deze streek, vertelt daar veel over dus je leert ook veel over de cultuur, godsdienst, scholing, enz enz. De restaurant eigenaar nam ons mee naar zijn klein veld achter het restaurant waar hij zo’n beetje alles verbouwd wat wij aan groenten op onze tafel kregen. 

Ik zit dit nu te tikken in het Tibetaanse Hostelkamertje met een Gin/Tonic naast me. Hoezo in de boonies? Internet, Breezers, Gin/Tonic! Ons hoor je niet klagen. (Plus, heerlijk eten, lieve mensen, prachtige natuur en overal pandaatjes. Wist je dat die in bomen groeien :-) 

Morgen op naar;

Dag 13 – MET BUS EN TREIN TERUG NAAR CHENGDU

Waar diverse groepsleden na het diner afscheid nemen en wij doorgaan naar onze laatste 2 extra aangeknoopte dagen. De Chinese Muur en de Verboden Stad (Ja, als je er nou toch bent!). Tot morgen!

Oh, en waarom heet deze episode HOTSPOT? Welllll HotPots, prachtige natuur HOT SPOTS en toen ik net aan tafel zei: Ik weet geen titel voor mijn blog, wie helpt mij? Toen zei Brad: Conny always says on the bus: Brad: can you please turn your Hotspot on? :-) Vandaar.

INTO THE WILD...

DAG 7: NO GOLDEN MONKEYS DAY AND TRAVEL TO TANGJIAHE NATURAL RESERVE

Ondanks dat we zeer zeer vroeg op pad gingen zonder ontbijt, met slechts een notenreepje om ons de berg op te trekken heeft het Universum het niet behaagt om de apies aan ons te laten verschijnen. Jammer maar helaas. Het is geen dierentuin natuurlijk. Maar Brad had hoge verwachtingen gewekt aan het begin van de trip door te zeggen dat ze er echt altijd zitten. Dat doet tie niet meer. Ach ja, lekkere hike wel in de ochtendgloren en je 10.000 stappen al vroeg binnen is ook wel goed natuurlijk.

Na terugkeer een simpel doch lekker ontbijtje. (Wij begonnen in hotel Shangri La in Chengdu, alwaar het ontbijtbuffet een gehele verdieping beslaat, met keuzes uit lekkernijen uit alle werelddelen. We zakken telkens een stukje af in in luxe, ook qua verblijf, maar we winnen wel steeds meer in beautiful scenery, Nu zit ik te tikken op een balkon in Tangjiahe Natural Reserve. Geen internet, wel giga mooi uitzicht. We zijn net terug van morgen wildspotten en ze hebben de kamer volgespoten met anti insekten spray of zo, echt vreselijk!). Nou is dat op zich wel wel begrijpelijk, want er vliegt hier van alles door de lucht waaronder de Giant Asian Hornet. Als die je steekt ben je nog niet jarig. Volgens mij zit er hier een nest in de buurt, want ik zie ze echt best veel terwijl ik hier mijn stukje zit te tikken. ‘De volgende morgen leg ik een briefje neer met een paar Yuan als tip erbij voor de schoonmaakpersoon. Op het briefje had ik een spuitbus tekening gemaakt met een kruis erdoor. En inderdaad er was niet gespoten die middag toen we terugkwamen op de kamer. Verder gewoon horren dichthouden beter dan al dat gif.

Gisteren dus, na het ontbijt, in de bus naar het treinstation Foping alwaar wij de bullet trein pakken naar Guangyuan, snelheid trein gemiddeld 245 km/uur. We zitten als groep door de trein verspreid, want je kunt geen specifieke plaatsen reserveren. Ik heb 4b das in het midden van 3 plaatsen. Rechts een slapende Chinese mevrouw en links een meisje dat vriendelijk NI Hao zegt en waaraan ik later de foto’s van onze trip tot nu toe laat zien gepaard gaande met veel lach en gebarenwerk. 2 uur op de trein, dan ergens een lunchje pakken en dan 4 uur in de bus door de het Qin Lin (Lin = gebergte), dus je moet eigenlijk zeggen Qin Gebergte of Qin Lin anders is het dubbelop.

Tussendoor maken we nog even een tussenstop in Qing Xi. Dat is een moslimplaats met een bijzonder mooie en nog intacte vestingmuur van zo’n 2000 jaar geleden. Ook veel ethnische winkeltjes waar je thee en diverse chinese lekkernijen kunt scoren. Heel veel paddenstoelen ook, ik denk om te eten, niet om te chillen. We gaan het merken, want Brad koopt een grote zak om ergens en route nog klaar te laten maken voor ons avondeten. Ook heel veel honing te koop. Je ziet overal bijenkorven in het reservaat. De Moon Bear die hier ook heel veel voorkomen (maar moeilijk te spotten) halen vaak zo’n kast leeg. Onze gidsen slaan een paar potjes in zodat we morgenochtend yoghurt met honing en pindabrokjes kunnen eten. (Vanaf nu moeten we als groep zelf voor het ontbijt zorgen namelijk). Het hotel waar we aankomen is best groot, maar behalve onze groep is er niemand. Avondeten wordt hier wel geserveerd en we krijgen dat aan een grote ronde tafel, in een hele grote balzaal, met nog heel veel meer van die tafels. Wij zijn dus de enige. Beetje raar wel.

Einde maaltijd is bij mij het lontje op, dus hup naar de kamer. Nog ff snel organiseren voor de volgende dag, en dan plat.

DAG 8 & 9 TANGJIAHE NATURAL RESERVE

Voor 8 am al gespot: Takin (verwant aan de Yak), everzwijn, golden pheasant, marter, Gorul (klein hertachtig dier) en heel veel vogels. Vandaag gaan we het park door met een busje. En dan pakken we morgen diverse stukken lopend. Dan verdelen we in twee groepen, zwaar hiken en minder zwaar hiken. Ons delen ze in bij de gevorderden

Die Takin zijn echt gave beesten. Wat een kracht stralen die uit! Je ziet ze best veel en ook vrij gemakkelijk want ze zijn een beetje gelig van vacht dus vallen goed op. Wat je ook makkelijk spot zijn Golden Pheasants. Althans, de mannetjes. De vrouwtjes zijn egaal bruin maar de mannetjes zijn een pallet van goud met blauw en groen en rood. Wij hadden de mazzel om vandaag 2 mannetjes te zien die een paringgevecht hebben. Prachtig gezicht en leverde goeie foto’s op, want ze waren zo opgefokt met hormonen en met zichzelf en elkaar bezig dat ze ons nauwelijks meer in de gaten hadden. Zo kom je in de pan terecht jongens!. Nou nog ff internet dan kunnen jullie het ook zien. Zelfs Ma (Ma is onze Chinese gids speciaal bij ons voor dit park, vriend van Brad), zelfs Ma had dit nog nooit gezien. En die werkt hier al 11 jaar. Park is opgestart na de grote aardbeving in 2008. Toen kwam er zoveel geld vrij voor de wederopbouw van dit gebied dat ze dit ook maar meteen aangepakt hebben. Echt bijzonder is dat wij hier vrijwel alleen zijn. In het hotel en in het park. Totaal nog niet ontdekt door de wereld. Er komen wel regelmatig Chinesen maar Westerlingen zijn hier nog niet veel te zien. Eigenlijk stiekem hopen dat dat maar een beetje zo blijft. Ze zijn wel voorbereid. Overal afvalbakken, lichtpalen, bushokjes voor shuttles in aanbouw en midden in het park het mooiste en schoonste toiletgebouw wat ik hier tot nu toe heb gezien. Met! 2 westerse zit-wc’s erin, naast de gewone drop downers. Brad belooft ons vrouwen dat we hier morgen weer een stop maken. It’s all about the basics folks!

We hebben zoveel wilde beestjes gespot, hele dag busje in en busje uit, kijken, spotten, stukkie lopen, stukkie rijden. Daar wordt je echt heel erg moe van. Uiteindelijk komen we pas om 20:15 terug aan in het hotel. Dan eten en eigenlijk stond er daarna nog een avondwalk op het programma rond het hotel. Want hier in de buurt schijnt ook nogal het een en ander aan wild te bivakkeren. Maar niemand heeft eigenlijk meer de puf om dit nog te doen. Dus we besluiten democratisch om de avondwalk in het donker naar morgen te verschuiven. Om 9:30 lig ik in bed en om 5 uur gaat de wekker. Daar tussendoor niks meer meegekregen. Dat het matras erg hard is was ook geen beletsel om als een blok beton te slapen.

Ontbijt yoghurt met honing en allerlei zelfgekochte notenknabbels en banaan. Goed ondergrondje voor de hike naar boven met de snelle hikers geleid door Brad. Andere groep gaat met Bella mee over vlak terrein. Heerlijke hike door de vroege ochtendmist. We zien Takin (vinden we al heel gewoon), en heel veraf een Moonbear in een boom. Foto laat een zwarte stip zien met pootjes, maar wij weten dat het er eentje is. Verder nog een golden eagle nest met de golden eagle er vlakbij. Wij snelle hike groupers hebben Ma bij ons en die ziet werkelijk alles. En! Hij heeft zo’n mega verrekijker bij zich, zodat we de gespotte beestjes heel dichtbij kunnen halen. Maar zelfs zonder beestjes, de ongerepte natuur hier is werkelijk magnifiek om te zien. En overal bloeiende azaleas en rodondendrons op de berghellingen die plukken roze en rood vormen. Echt prachtig! Nu hebben we even een uurtje downtime in het hotel en zometeen gaan we weer op pad. We hopen allemaal nog op een Panda (dat zou geweldig zijn) of nog een Moonbear maar dan dichterbij. We zullen zien. Toevallig kwam ik met Brent en Donna (koppel uit Canada), langs een heel klein shopje in het hotel. Ik zag daar leuke hoedjes, van die hoedjes die Chinese dames hier dragen in de city (Chinese dames in California dragen ze ook trouwens), verder veel lege plankjes maar… op 1 zo’n plank lagen 2 exemplaren van een prachtig fotoboek van dit park, voor… 198 Yuan, dat is ong. 20 dollar. Prachtig boek. Wij hebben het direct aangeschaft. We zeggen maar niks tegen de anderen, want er waren er echt maar 2 en Bella zegt dat ze bijna nooit te krijgen zijn. Mazzel dus. Het winkelmeisje wilde het eerst niet aan ons verkopen. Snap nog niet waarom. .Tegen Bella zei ze dat we vanavond maar terug moesten komen??? Ik zei, dat doe ik niet, want of ze zijn niet meer open vanavond, of de boeken zijn dan weg, en morgenochtend zijn we al vroeg weg, zijn ze ook niet open. tegen Dus ik heb de poot stijf en de portomonnee in de aanslag gehouden tot ze mijn 200 Yuan aanpakte.

Observaties: Overal in ieder geval mobiel bereik (nu geen fb en reismee.nl omdat de VPN niet wil loaden). Maar overal mobiel bereik dus. Overal staan cell phone towers. Aangezien er geen restricties zijn plaatst de regering ze gewoon overal. Ook in een natuurgebied. In Yellowstone bv. heb je dus nul bereik. Iedereen in China heeft een mobiel. Op de top van een berg een soort van alarmpaal met muziek, voor als er iets opdoet met je. Bella meldt wel dat de rescue teams je dan komen redden tussen 9-5. Niet ervoor of erna. Iemand uit de groep drukte per ongeluk op zo’n knop toen we ergens waren en; ja hoor, daar kwamen de rescuers.

In China zijn geen Timezones. Alles is Bejing tijd. Dat is fijn voor Bejing maar niet voor mensen bv. In het Westen want daar is het dan om 2 pm al donker. Maar de regering – in Bejing – beslist dit zo. Ik zou hier best een paar jaar willen wonen om meer te leren over van alles. Want nu observeer je alleen maar, en je vraagt en je probeert maar je snapt er natuurlijk geen hout van hoe het hier werkelijk gaat. Ik ga wel proberen wat Chinees te leren, ik dacht altijd dat dat veel te moeilijk was, maar Brad zegt dat het best meevalt. Als je eenmaal de sounds onder controle hebt ben je al een heel eind. Grammatica bestaat niet, het gaat puur om hoe je het uitspreekt en de intonatie, en ik ben goed in uitspraak. Lezen en schrijven is een ander verhaal natuurlijk, maar dat hoeft ook niet zo nodig. Ik ken al best een aantal woorden. Het slangwoord voor kat is MAAUUW. Echt waar. Nou we gaan weer eens. Ff Piet opporren want die heeft een tukje gedaan. Ik ben goed uitgeslapen. Tot straks.

Lopen door China… wat een ervaring. Weer veel wildlife gespot waaronder een Green Viper (slang), hoort bij de dodelijkste slangen van Azië. Beet is binnen half uur dodelijk. Ik zag hem op een steen ong. 2 meter weg. Zie foto. Ik heb z’n staart en dacht nog zal ik de blaadjes even opzij schuiven zodat ik hem helemaal op de foto kan zetten. Gelukkig niet gedaan. We lopen door Panda habitat gebied, zien panda tunnels in de bamboe struiken, helaas geen panda. Het is echt bijna onmogelijk om die in het wild te spotten. Maar hoop doet leven want ze zitten er wel, we zien de poep, das al bijna net zo geweldig.

Op naar:

DAG 10 – MET DE BUS VAN TANGJIAHE NAAR DUJIANGYAN

PANDA LOVE!

DAG 4 – DUJIANGYAN - PANDA BASE / BAMBOO PARK

Vroeg op, ontbijten, spullen meepakken voor overdag, zorgen dat de Iphones volledig opgeladen zijn. (De mijne ging vandaag om 11:30 op rood, waarom, dat snap je zometeen wel) om 7 am de bus in.

Ongeveer 1.5 uur rijdennaar het eerste Panda Reservaat op onze agenda. We gaan er naar een aantal die verspreid door het binnenland van China liggen. Waarom verspreid? Omdat dan, als er een aardbeving of een overstroming of een ziekte uitbreekt onder de Panda’s niet in 1 x alle reservaten getroffen worden. We gaan vandaag naar de China Conservation and Research Centre for the Giant Panda net buiten Chengdu. Dan komen we vandaag weer terug in hetzelfde hotel en gaan we morgen met een bus en een bullet train naar de volgende.

Tijdens de bustrip naar dit Centre geeft Brad ons nog een hoop info over Panda’s: Hun gedrag, gewoonten, geschiedenis, hoe ze in Chinese cultuur van vroeger en nu passen. Mocht je meer willen weten Lees; The Last Panda by George Schaller. Bij mij staat ie al op de Kindle.

In het kort en de bottom line: Panda’s zijn eigenlijk een heel onhandig soort. Ze eten alleen maar Bamboe, daar halen ze nauwelijks voedingsstoffen uit dus ze moeten zich een ongeluk eten aan dat spul om er wat aan te hebben. Ze zijn erg kieskeurig qua partner en als ze het dan al doen, lukt het niet altijd en als het al lukt krijgen ze een pandababytje wat eigenlijk nog een paar maanden in z’n mama’s buik zou moeten zitten, want ze zijn bij geboorte nauwelijks meer dan een embryo, als ze er toevallig 2 krijgen, gaat er eentje sowieso dood, want dan kiest mama panda er eentje. Zo’n klein pandababytje heeft ongeveer 30% kans van overleven, en als het het dan haalt tot pandakleutertje ligt er weer van alles aan ziektes op de loer.

Maar: Ze hebben 1 GROOT voordeel: Ze zijn SUPER ONGELOOFLIJK CUTE en het nationale dier van China geworden. Ze worden aan alle kanten met regeringsdonaties ondersteund. Mocht je toevallig een Panda bezeren, dan staat daar de doodstraf op en alle Panda’s die naar het buitenland uitgezonden worden, blijven eigendom van de Chinese regering en die krijgt ook 50% van alle opbrengsten die uit Panda activiteiten uit dierentuinen en zo voortkomen. Panda kindjes in het buitenland geboren zijn ook automatisch Chinees (eigendom).

Wij dus;Piet en ik en de anderen uit onze groep, mogen vandaag….. 2 pandahokken schoonmaken en daarna de panda’s die daarin wonen met de hand voeren. Nondedju!

Die oppassers vinden dat wel lekker, want zo’n pandahok is behoorlijk vies. Bamboe zorgt voor een bijzonder ruime ontlasting zeg maar.

Wij krijgen allereerst een blauwe overall aan. Dus we staan zeer charmant op de foto. We moeten een verklaring ondertekenen dat we de panda’s absoluut niet proberen aan te raken, geen fototoestel meenemen binnen de omheining en niks van de foto’s die Brad van ons maakt op Social Media zullen zetten. Nou zegt Brad, dat laatste doet natuurlijk niemand. Dus als je morgen niks meer van me hoort…

We worden verdeeld in 2 teams, ieder een hok. Eerst gaan de daarin wonende pandabeertjes hun nachtverblijf in. En dan schoonmaken. Afgekloven bamboe eruit. Poep scheppen en in een emmer verzamelen, (ook op het gras), schoonspuiten. Piet doet het laatste stukje in het hok en Panda Qing Qing komt echt naar hem kijken om te zien wat er opdoet. Hij kon hem zo aanraken maar er staat iemand bij die daar echt wel op let dat je dat niet doet. Jammer, maar goed ook natuurlijk.

Dan moeten we nieuw Bamboe kraken. De stokken slasmijt je op de grond zodat ze openbarsten, dat is makkelijker eten voor het ventje. Daarna mag de bamboe het buitenhok weer in en mag Qing Qing ook weer naar buiten. Nu mogen we wel fotoos maken als hij lekker zit te smikkelen in zijn zeer schone omgeving. Hij moet eerst zijn bamboe opeten en later komen we dan terug om hem met de hand een snackje te geven in de vorm van zgn. Pandabrood en peentjes. Brad maakt van iedereen een video. Maar bij mij drukte hij eerst op het verkeerde knopje dus ik mocht nog een keer maar dan zonder eten want er wordt precies afgemeten wat ze naar binnen krijgen (En ook wat er uit komt – daarom moet de poep in een emmertje gedaan worden per panda en dat wordt dan elke dag onderzocht en gewogen en zo).

Ik moest wel even smeken trouwens om nog een keer te mogen, want eigenlijk is dat not done, maar ik heb heel zielig gekeken, de Iphone erbij gepakt dat ik er echt echt niet opstond en ik had nog een blikje mintjes uit Schiphol met plaatje Holland erop. Aan de Chinese oppasdame gegeven. In oorlog en liefde voor Panda’s is alles geoorloofd vind ik. (Kom ik er overigens 2 dagen later achter dat ik er WEL opsta. Ik dacht dat Brad een nieuwe video had opgestart, maar ik sta gewoon achter Piet geplakt. Heb gisteren mijn welgemeende excuses gemaakt.

Daarna nog door het hele Pandareservaat heen gelopen. Overal Panda’s, ook jonkies!!! Nou ik zet ze erbij de fotoos, zonder commentaar. En zou krijgen we nog een aantal van deze dagen, waaronder plek waar we in een Panda Nursery binnen mogen kijken. Ze zijn echt de supercutest beestjes van de wereld hoor. Geen contest.

Tijd voor de lunch. Leuke locale plek geleid door een echtpaar waarvan de Hij zwaar onder de plak zit. Zij klapt in de handen en hij draaft op en neer. Weer verschillende dingen gekregen die allemaal lekker smaken. Alles met eggplant (aubergine) op alle mogelijke manier klaargemaakt, vind ik persoonlijk bijzonder lekker. Tofu is niet mijn ding. BBQ Pork weer wel. Vanavond krijgen we als toetje zelfgeplukte Kiwi’s. Wist je dat Kiwi’s inheems Chinees zijn en niet Australisch of New Zealands? Ik niet.

Vanavond staat er ook een een zgn.Face Changing Show (Chinese Opera achtig gebeuren met circus nummers) op het programma. En dan morgen de echte binnenlanden in.

Nog even over de sanitaire voorzieningen (voor ons, niet voor de Panda’s), het is overal waar we komen redelijk schoon, maar overal een gat in de grond. Goed te doen hoor en heel de groep gaat hier relaxed mee om. We wisten het ook vantevoren, en hebben allemaal spullen bij zoals: Wc rol zonder binnenrol (kan hij plat in je rugzak), whipes en handsanitizer spul. Dat gebruiken we nauwgezet altijd. En als Brad zegt dat er op de trein een Western WC is, klinkt er gejuich!. Vwb de maaltijden heeft de leiding een doos met bestek bij zich, om eten op te scheppen (want het water is echt niet te vertrouwen dus dat bestek wordt elke keer uitgekookt). Ze delen bij elke maaltijd stokjes uit die nog hermetisch verpakt zijn. Dus als je geen rare dingen doet en een beetje hygienisch bezig bent gaat het gewoon goed. (En zelfs dan! mag je geen panda aanraken ?)

DAG 5 – CHENGDU PANDA BASE (NURSERY)

7 uur vertrek, uur rijden met de bus naar CHENGDU PANDA BASE. Daar schijnt het vanaf 10 uur enorm druk te worden dus Brad wil dat we er op tijd zijn, zodat we de meute voor zijn en bij de Panda Crèche kunnen beginnen voordat het daar volloopt. Dus wij zitten om 6 uur aan de Breakfast. Koffers staan al buiten want vandaag gaan we na de Panda’s met de trein door naar Xi’An en dus naar een ander hotel.

Aaaaachhhh, Wat is er cuter dan een Panda? Een BABY PANDA! En wat is er cuter dan een baby panda? TWEE BABY PANDA’S die met elkaar spelen. Ik maak er maar niet teveel woorden aan vuil en gooi de langste video en wat van de 350 plaatjes die Piet heeft geschoten er maar tegenaan. Soms schieten woorden tekort. Na de baby panda’s nog door een stuk reservaat waar Red Panda’s zitten. Eentje schiet er zo over de weg tussen Piet zijn benen door terwijl hij stond te fotograferen.

En inderdaad om 10 uur loopt het stampvol! Om 10:30 zijn wij weer bij de bus om naar het station in Chengdu te gaan waar we de Bullet trein gaan pakken naar Xi’An. We zijn om 11 uur bij het station. Bella heeft al kaartjes en we zoeken met z’n allen een plekje op om te gaan zitten voordat we gaan boarden. Voor lunch eten we een Chicken Burger van de KFC. Ja ja, en er zit ook een Mac en een Burger Kin g in dat Station. Net LA Airport. De ‘beschaving’ rukt op.

12:00 Aan board. We hebben net als in het vliegtuig een eigen aangewezen plaats. 12:08 Vertrekt de trein stipt. Loopt ook als een trein. Zodra we de stad uit zijn zie je het landschap veranderen. Rijstvelden, ook veel industrieel gebied. Na een uur of 2 bergen. Deze High Speed trein verbind Xi-An in de Wei Rivier Vallei met Chengdu in de Sichuan Basin. Je gaat onder het Qin Lin gebergte door. 127 km aan tunnels waarvan 6 met een lengte van meer dan 10.000 meter. De reis duurt 4.5 uur. Ik zat gezellig aan het raam met Anne & Jeffrey naast me, die voor onderweg voor henzelf en mij een Gin-Tonic mixen. Ze hebben daar alle benodigheden voor bij zich. Ervaren wereldreizigers. Ik zat goed. Aankomst Xi’An is overweldigend. Xi-An is een stad van 16! Miljoen mensen. Das even een binnenkomer. Uur met de bus naar het hotel. Verkeer zit een beetje tegen. Om 6 uur zijn we binnen en om 6.30 zitten we alweer aan de avondhap ?. Culinair verantwoorde echte Xi’An specialiteiten. Die kipburger was lekker tussen de middag maar dit is toch wel ff beter hoor. Daarna gaan we nog even het Moslim kwartier in. Je kijkt je ogen uit naar wat er allemaal aan eten verkocht wordt daar. Ik zou het best allemaal willen uitproberen. Terug hotel, nog even vandaag optikken voor ik dingen vergeet en bedje in, dromen van baby pandaatjes. Morgen weer vroeg eruit om aan:

DAG 6 – TERRACOTTA ARMY / GOLDEN MONKEY NATURE RESERVE te beginnen:

Echt ongekend dat je overal internet hebt en dat je wakker wordt met de brand van de Notre Dame. Wat verschrikkelijk zonde. Stuk historie weg, terwijl je gaat kijken naar een ander stuk historie. Het

Terra cotta leger. Op order gemaakt door Emperor Qin om hem te beschermen in zijn leven na de dood. Al dat soort lieden hebben natuurlijk NPD net als Trump. Maar historie is het en prachtig om te zien. Dit leger is ontdekt door een kneuterboertje dat zijn land aan het bewerken was. Nu is ie steenrijk en kun je hem af en toe tegenkomen bij dit 8e wereldwonder waar hij handtekeningen zet. Hoe het leven lopen kan.

Daarna weer terug naar het treinstation in Xi’An alwaar wij de trein nemen naar Foping. 40 min. met de bullet train. Je denkt dat het niks is qua afstand maar voordat de trein daarnaartoe ging deed je er minimaal 10 uur over met de auto. Helemaal door het Qin Ling gebergte heen. Nu met de trein met tunnels erdoorheen 40 mins.

Geweldig toch. We gaan echt helemaal naar de binnenlanden nu. Er is 1 hotel en dat is een beetje Disneyland over de top Panda ingericht. Typisch Chinees, ze houden van theater, kleur en veel. Wij zijn de enige gasten. Even koffers wegzetten en dan gaan we op zoek naar de Golden Monkeys. Niet te vinden. Brad zegt dat ze er normaliter echt overal zitten, maar er is iets aan de hand… We zijn er nog niet uit. Brad denkt (na veel telefoontjes met connecties), dat er iets gebeurt is waardoor de Chinese regering, die alles echt heel strak in de hand houdt, heeft besloten; geen foreigners meer bij de monkeys. Wij merken echt dat wij scherp in de gaten worden gehouden als groep. Echt veel extra controles, zeker nu we uit de bewoonde wereld zijn gestapt en in gebieden komen als hier waar permits nodig zijn. Brad en zijn crew zijn ook zeer voorzichtig. Vandaag proberen we buiten het gebaande pad te gaan om de apen te ontdekken maar er was een groep werkers bezig met land management. Wij mochten niet door. Het plan van Brad is om morgenochtend heel vroeg te gaan om het nog eens te proberen. We nemen Bella en Melinda die Chinees spreken, niet mee, zodat we een alibi hebben dat we niks begrijpen als we autoriteiten tegenkomen) Hopelijk bereiken we dan de plek waar de Golden Monkeys voordat het land management wakker is.

Hou hem even vast voor:

DAG 7;BURGERLIJKE ONGEHOORZAAMHEID & GOLDEN MONKEY AVONTUUR… (altijd leuk; een cliffhanger :-)

Vanavond doe ik de foto’s erbij. Moet nu weg. 5 am

THE START - CHENGDU

DAG 1 – DINTELOORD – CHENGDU

Onze vlucht vertrekt om 21.10 vanuit Amsterdam – rechtstreeks naar Chengdu. Heel relaxed gegaan. Rond 4 uur naar Schiphol vetrokken, auto in de Valet parking gezet en nog even wat kleins genomen in de KLM lounge. Onze vlucht heeft zo’n 20 minuten vertraging, maar dat maakt de piloot weer goed met een beetje extra gas geven. Vlucht duurt zo’n 8,5 uur. Valt ons reuze mee, want vorige keer vanuit LA was het een vlucht van 15 uur naar Hong Kong. De vlucht heeft vertraging omdat er 3 toestellen van type Boeing 787 van de KLM aan de grond stonden door problemen met de GPS. Nou is dat niet zo levensgevaarlijk bedreigend zoals dat andere probleem van die Boeing 737 MAX waardoor het vliegtuig een onomkeerbare duikvlucht naar de grond neemt, maar ze nemen nu toch geen risiko (meer). Ik zei al tegen Piet dat ik niet in zo’n MAX zou stappen, maar die staan aan de grond tot Juni. Het kost Boeing blijkbaar zo’n 1 billion $ per dag. Maar goed, wij hadden dus wel mazzel dat er nog andere kisten beschikbaar waren en dat we uiteindelijk maar 20 minuten vertraging opliepen. Het toestel waar we nu inzaten was ook veel groter dan het originele, en er waren dan ook veel lege plekken. Kost pegels voor de KLM.

Hele aardige stewards. Wij mochten nog een extra KLM huisje uitzoeken want er waren een aantal Chinese passagiers die ze niet wilden. ?? Nou wij wel !! Ze staan zo leuk op onze kast met het boek erbij waar ze allemaal in staan met informatie. Het zullen wel de laatste zijn, want de punten zijn nu echt op, en Piet vliegt natuurlijk bijna niet meer zakelijk. Jammer dat hij geen punten krijgt voor gereden kilometers, konden we met de kerst naar Jamaica of zo. Piet zal nog even een goeie recensie schrijven met name over Purser Ypma (die van het extra huisje). Raar trouwens dat in Nederland alleen maar de achternaam op iemand zijn uniform staat. In Amerika altijd de voornamen. Toch een ding in Nederland waar je weer aan moet wennen het U en mevrouw en zo. Kevin (van de Knotwilg, gaat mij nu EINDELIJK Conny noemen ipv Mevrouw).

Dus goed aangekomen, met een bus van het vliegtuig naar de gate vervoerd. Graadje of 23 buiten, beetje zompig, bewolkt, goed te doen. Eerste indruk; schone stad, heel veel Panda plaatjes, Groot gouden Panda standbeeld op een kolom voor het vliegveld. Een gids van Natural Habitat (onze reisorganisatie), stond al te wachten toen door de customs kwamen, waar ook alles vlekkeloos verloopt en onze bagage komt direct van de band afrollen. Een goed begin is het halve werk. Onze ophaalgids heet Melinda en legt al veel uit tijdens de rit van het vliegveld naar ons hotel. Daar onmoeten we Bella ook een gids Natural Habitat, die samen met Melinda and Brad Josephs voor de groep zal zorgen gedurende de hele reisperiode.

Wij zijn zoals altijd blij dat we er een extra dag vooraf aangeknoopt hebben, zodat je 1 dag hebt (morgen dus) waar je nog niet veel hoeft en een beetje kunt bijkomen van de trip. Mooie kamer, lekkere douche, zojuist even een room service sandwich besteld. We hebben niet veel honger, maar het is hier pas 6 uur ‘s avonds en dan is het toch nog even tot het ontbijt. Ze hebben ook een mooi groot zwembad, maar ik heb nou geen zin, morgenochtend lekker op het gemakkie zwemmen en dan ontbijten en dan op onszelf beetje Chengdu ontdekken. Zaterdag doen we dat georganiseerd en daarna trekken we de binnenlanden van China in. Dan zullen ook de andere mensen die bij ons in de groep zitten wel een beetje zijn bijgetrokken. De gidsen zijn al leuk. Hoop dat de groep dat ook is. Zal best want iedereen heeft natuurlijk zo’n beetje dezelfde insteek, anders ga je niet op zo’n trip. Ik heb op Schiphol wat kleine blikjes mintjes gekocht om weg te geven, want wij zijn de Nederlandse buitenbeentjes. De andere mensen komen uit de US en 1 koppel uit Canada.

Dit was het voor dag 1. We kijken nog even TV (Gewoon ook een US zender te ontvangen, had ik eigenlijk niet verwacht), Facebook en zo doet het ook met de aangeschafte App VPN, of dat later in de boonies ook nog lukt weet ik natuurlijk niet, maar goed dit hebben we binnen. Gisteren een fotootje gehad dat Rocky zich al reeds laat aaien door Carmen.

Nog even een paar yoga oefeningen doen vanwege de vliegtuigstijfheid… en dan zijn wij klaar voor:

DAG 2 – CHENGDU – VRIJE DAG

Julian Assange gearresteerd! Wow! Dit even terzijde.

Dag 2 is een genoeglijke dag gebleken. We hebben vannacht redelijk goed geslapen, eigenlijk maar 1 x wakker geworden, een uurtje gelezen (laatste deel van de Seven Sisters) en daarna weer in slaap gevallen. Rond 6:30 wakker en toen eerst maar naar het zwembad getogen op de 4e verdieping. Dit zwembad hier is van Olympische proporties en om 6:30 waren er 3 man; ik, Piet en een Chinese meneer + natuurlijk de onvermijdelijke lifeguard. We moeten hier een badmuts op. Gelukkig geen spiegels.

Lekker baantjes getrokken. Dat mis ik toch wel hoor mensen, mijn zwembad in Del Mar.

(Voor nieuwe lezers: mocht je nog willen bijlezen over onze tijd in de US, ga naar de blog Conny-Piet-US die ook op deze site te vinden is).

Daarna weer naar de kamer. Het blijkt dat ik toch nog niet helemaal van de jetlag af ben, want ik druk de knop in van verdieping 2. (Wij hebben kamer 2011). Tig vloeren voordat ik bij 2 ben, ik stap uit (Met zwembadhaar en in jogpak) en stap midden in een conferentieclub van 200 man in die in de lobby – dat is dus verdieping 2 - staan, allen in strak pak. Ik val uit de toon…

Ik denk sh.t, welke verdieping zit ik. Staat een telefoon bij de lift en ik bel de receptie en vraag: Op welke verdieping is kamer 2011. Ja, lekker slim!!!! Op naar de 20ste dus. Sta ik weer te stuntelen met mn kamerkaart die je ook moet gebruiken om de lift naar de 20ste te krijgen, maar gelukkig helpt zo’n conventieganger in strak pak mij. De lift is dus rondom spiegel. Ik was niet blij.

Diezelfde meneer komen we ook weer tegen als we in de lift staan half uurtje later, om naar de ontbijtzaal te gaan. Hij herkende mij niet.

Een buitengemeen goed ontbijtbuffet, Chinees, Japans, Europees, wat je maar wilt. Een verse eitjesbakker en een pannenkoekenbakker on site. Prima, zitten we goed de 1e ontbijtjes.

Vandaag hebben wij dus een dag alleen. Gaan we Chengdu een beetje ontdekken. Na het ontbijt gaan we eerst een stukje wandelen. De Marco Polo brug over. Parkje in. Kijken naar mensen die Tai Chi doen buiten en lekker aan het dansen zijn. Dit ken ik van onze trip naar Shanghai van een paar jaar geleden. Superleuk om te zien. We pakken een lekker bakje koffie bij een Starbucks en gaan dan even terug naar de kamer om even te googelen wat we verder die dag gaan doen. Daar vallen we allebei nog een uurtje in slaap.

Weer geheel opgefrist nemen wij nog een kopje thee op de kamer en pakken dan een taxi naar Wenshufang tempel, ik heb gegoogled dat daar veel shopjes en eettentjes te vinden zijn. Ongeveer 20 mins met de taxi. (Altijd een kaartje van het hotel meenemen zodat je dat kunt laten zien aan chauffeur als je weer terugmoet en je bestemming ook even in het Chinees op je telefoon zetten of door iemand op laten schrijven). Bij de tempel aangekomen slenteren wij wat rond. Mooie tempel. 2 hele lieve Chinese meisjes staan naar ons te kijken, beetje giegelen, ik lach vriendelijk terug en eentje komt naar mij toe. Of… zij en haar vriendin ons wat mogen vertellen over de tempel. Best goed Engels. Hun Engelse namen zijn Sofia en Sayen (Mensen in China hebben natuurlijk hun Chinese naam, maar nemen vaak een Engelse naam erbij, want dat bekt makkelijker voor de buitenlander). Sofia legt uit dat zij op de Tourist School zitten, dat ze vandaag samen aan het oefenen zijn omdat ze as. Zondag hun eerste echte groep hebben als onderdeel van hun opleiding en of ze op ons mogen oefenen. Dat mag! En zou werd het dus een Hele Leuke Middag. Sofia heeft haar op de tanden, Sayen is wat verlegen. Joh, ze zijn nog maar 21. Ze maken er werk van. Leggen alles uit, en overleggen samen of ze niks vergeten zijn en checken met ons of we het interessant vinden en vragen hebben. Ze nemen ons mee naar een tentje waar zoetigheden verkocht worden omdat wij zeggen dat we nog niks daarvan kennen qua soort eten. Ik zeg, zoek maar wat uit voor ons vieren dan betaal ik. Staat een lange rij met localen voor dat tentje, wat dus altijd wil zeggen in onze ervaring dat het goed spul is. Sofia besteld van alles wat en we lopen naar een iets verderop gelegen theelokaal waar we groene thee bestellen en de zak met gekocht snoepwaar leegeten. Lekker! Vooral de Egg Puffs, een soort van donutje met een eitje erin, heerlijke combi van zoet met zout. Ook de taartjes gevuld met Durian vind ik heerlijk. Sofia tettert alles aan elkaar en Sayen komt ook een beetje los. Ik geeft met name haar wat goede raad, want ik was (heeeeel) vroeger ook zo verlegen. Echt waar! Ze komen er wel.

Na de thee gaan we maar eens op huis aan zeggen we en lachen ons dood als Sophia voor ons een taxi regelt en die voor de neus van andere toeristen wegkaapt. Instappen zegt ze met het Chinese equivalent van: Niet zeuren, instappen.

Observaties Chengdu: Schoon, veel Mobibikes in de kleuren van mijn Rancho fiets (Teal & Orange). Scooters en fietsers houden zich niet aan stoplichten en gaan (en mogen blijkbaar ook) over de stoep. Ook rijlanen zijn min of meer een suggestie. De scooters hoor je niet aankomen want die zijn allemaal elektrisch. Oppassen dus. Maar ze toeteren allemaal veel en heftig, dat scheelt. En we hebben ook nog geen mensen overreden zien worden plus ik heb een feloranje fleece aan. De scooterrijders trouwens hebben vaak een soort van slaapzak met handvatten aan zodat ze van voren lekker warm en droog zitten.

Deze avond even een borrel gepakt aan de bar in het hotel en een appetizer (kipkluifjes) genomen. Meer hebben we niet nodig na al die zoetigheid en we hebben allebei geen zin meer om de deur uit te gaan. Morgen vroeg op voor een begeleide tour.

Dat wordt dus voor ons:

DAG 3 – GIANT BUDDHA – LESHAN – TOLLGATE

De dag begint om 01:00 uur met een Jetlagmomentje. Maar even een boekje lezen en we nemen er een kopje thee bij met nog een lekker Egg Puff gebakje van de Sweetshop. We bedenken dat we dat er morgen wel weer aflopen want we gaan naar de Giant Buddha in Leshan. Dit is een optionele excursie dag want vandaag komen laatste leden van de groep aan. Dus je kon met deze dag meedoen of lekker niks doen of niet veel. Maar dat hebben wij gisteren al gedaan. D’r moet onderhand eens In De Kuiten geschoten!

Vroeg vertrek: 7 am vanuit de lobby. Dus 6 uur op om nog op tijd en op het gemakkie te kunnen ontbijten. Ik ga er liever iets eerder uit dan dat gestress op de laatste minuut. En te laat komen als je met een groep bent is voor ons geen optie.

Bella en nog 2 andere mensen gaan mee. JoAnne en Lyle uit PIeasanton – North California. Dus we hebben ex buren in het busje. Mr. Wu is de chauffeur en een hele goeie ook.

De rit naar de Giant Buddha is ongeveer 2 uur. Buddha beeld is 73 meter hoog en uitgehouwen uit de rotsen met zicht op 3 rivieren die daar bij elkaar komen. In de oudheid zijn daar veel schepen vergaan en een buddhist monnik genaamd Haitong bedacht daar dus die Buddha te gaan bouwen om de wateren wat minder dodelijk te maken. Aardig. Weet niet of het gewerkt heeft eigenlijk. Zal ik eens navragen/googelen.

Het verkeer loopt een beetje erg tegen. Nou zijn wij vanuit Californisch oogpunt wel het een en ander gewend aan files. Maar hier sloten ze ineens de hele freeway af. Gewoon hekkies erop en Hoppa! dicht. Reden: Ernstige mist! Joh, als ze dat in California zouden doen ging heel de zooi door het lint. Hier stond iedereen eigenlijk vrij rustig van, Okay, het is zo. Zal helpen dat de godsdienst hier Buddhisme gemengd met Taoisme is.

Mr. Wu heeft eerst nog getracht de freeway te omzeilen door een binnenroute te pakken, maar dat schoot ook niet op. Zoals het eruitzag zouden we met die binnenroute pas na 4 uur op de plek van bestemming aankomen. Dus tegen een uur of 9:30 toch maar weer naar een freeway exit waar we ook weer in de rij wachtenden moesten aansluiten. Maar… het klaarde op – letterlijk en figuurlijk – De zon brak ruim door. En de politie licht Mr. Wu in dat de exits nu 1 voor 1 opengaan. Niet allemaal tegelijk want dan komt de meute ineens allemaal en bloc op de weg en dan gaat dat weer mis. Nou we hebben beetje benen gestrekt tijdens het wachten, een meegenomen banaantje genuttigd en mekaar al meteen aardig leren kennen. Was ook een Chinese vrachtrijder die een hele leuke hond bij zich had. Die hond vond ons ook erg leuk (en hij vond de rijstkoekies ook lekker). Dus hond en wij – grote, witte mensen staan nu op die Chinese vrachtrijder z’n Iphone als video. Ik vraag hoe zijn hond heet, maar ik kreeg het niet uitgesproken, maar met koekies lukt het prima. Wij hebben ons avontuur TOLLGATE genoemd.

Bij de Buddha aangekomen maken we eerst een pitstop in een gelegenheid. Was wel nodig. Een hangtoilet. Wel redelijk netjes. Eigenlijk was het plan om de berg waar de Buddha is uitgehakt vanaf de zijkant met trappies omhoog te lopen. Daarom waren we zo vroeg vertrokken. Want nou is het superdruk en superheet. Je kunt hem ook vanaf het water benaderen en hem zo zien. We besluiten dat maar te doen. Wel jammer van mijn stappenplan deze dag, maar 30 graden, steil omhoog, met 1000 man en zonder reling… misschien zo erg nog niet. Bella koopt kaartjes voor de boot. Wij moeten over 4 andere boten heenlopen om bij de boot te komen die ons meeneemt. Aan boord krijgen we een zwemvest (Toch geen rotsvast vertrouwen in de Buddha blijkbaar). En dan gehts’ loss. Tot dan toe was ik redelijk koel gebleven (letterlijk) maar dat zwemvest geeft een lekker sauna gevoel. Uurtje op de boot met uitzicht op de Chinese omgeving en de Buddha. Imponerend.

Daarna op naar de lunch bij een locale gelegenheid. Bella had dag tevoren opgenomen wat we wilden drinken bij de lunch. Water hebben we altijd bij ons in grote plastic containers om je eigen fles aan te vullen. Je mag nergens, ook niet in de hotels, zelfs niet in een ***hotel waar we nu zitten, uit de kraan drinken, of je tanden met water uit de kraan poetsen. Doen de locale mensen ook niet, nou dan weet je het wel.

We kregen van allerlei schotels voor de neus en allemaal lekker. En als je het niet lekker vind is er altijd witte sticky rijst. En het blikje Zero Coke dat wij gisteren vantevoren besteld hadden, nou dat smaakte als nectar. En het was nog redelijk koud ook!

Terugweg ging voorspoedig en nou zitten we op de kamer beetje aan te teuten en dit te tikken.Om 5 uur hebben we kennismakingsdinner met de gehele groep. Ik heb 1 netjes iets meegenomen. Vest dat Cisca voor mijn aankomende verjaardag heeft gebreid, dus daar zal ik mij eens in kleden. Het past niet bij de onderkant, maar dat zie je niet aan tafel. We hebben eigenlijk helemaal geen honger natuurlijk, want beweging NUL vandaag. Halen we morgen vast wel weer in.

Nou dat viel best mee, met die honger. Het is dezelfde opzet als met de trip naar de Monarch Butterflies in Mexico (zie USA Blog). We hebben een aparte kamer in het restaurant voor de groep. Eerst geeft Brad een presentatie met alles wat we gaan doen. Weten we allemaal al wel zo’n beetje maar hij legt het nog even uit. Hij is een super gepassioneerd verteller en verhaalt van zijn laatste tocht (Sneeuwluipaard spotten) en waarom hij deze China trip zo geweldig vind om te gidsen. Zo op het eerste zicht een goeie groep mensen. Van een paar denk ik, Wow, ik dacht dat wij al wat van de wereld gezien hadden! Maar… Dinteloord kenden ze toch mooi niet En omdat Brad er helemaal in opging duurde zijn presentie best lang en hadden we wel weer trek. Heerlijk echt Heerlijk eten. De Sichuan Province heeft de meest diverse en verfijnde keuken van heel China, dus buiten het wildlife gebeuren staat de trip op hoog culinair nivo. Als vanavond een maatstaf is, komt dat goed.

Nou ik zal dit stuk eens trachten op de site zetten. Piet is fotoos aan het doorkijken. Proberen of ik daar straks ook een selectie van kan opzetten.

Op naar:

DAG 4 – DUJIANGYAN - PANDA BASE / BAMBOO PARK

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Conny